De Belgische formatie Hooverphonic bestaat al sinds 1995 en heeft in die tijd ruim een miljoen platen verkocht. En terwijl de Walen en de Vlamingen elkaar politiek de tent uitvechten, is deze groep populair in beide landsdelen. Toch is de groep in ons land nog ondergewaardeerd. Terwijl in het thuisland 8 albums de top 10 haalden, lijkt het in Nederland nu pas te gebeuren voor dit trio. Dat is goed nieuws!
Bassist en programmeur Alex Callier en gitarist Raymond Geerts wisselen nog wel eens van zangeres. Sinds vorig jaar verzorgt Noémie Wolfs de vocalen en zij is nummer 5 in de historie van de groep. Niks meer aan doen, zou ik zeggen, want ze heeft een prachtig geluid. Hooverphonic maakt ambient-pop, experimenteerde op het vorige album met psycheledische pop-rock, maar keert met dit album terug naar de basis. Op het nieuwe album 'The Night Before', dat eind vorig jaar verscheen, levert dat 12 juweeltjes van popsongs op. Melodieus, toegankelijk, maar wel met een aangenaam originele sound, waarin strijkers een hoofdrol opeisen.
De titeltrack is al op single uitgebracht en kwam in Nederland helaas nergens in de hitparade. Het openingsnummer 'Anger Never Dies' mag ook meteen op single, wat mij betreft en zo kan ik er nog wel een paar noemen. Enige dieptepunt is het wat zeurderige 'Danger Zone'.
En zo ontdek je in 2011 alsnog één van de beste albums van 2010.
Beste Tracks: 'Anger Never Dies', 'The Night Before', 'Sunday Afternoon', 'Heartbroken'
Slechtste Track: 'Danger Zone'
5 sterren
Geen opmerkingen:
Een reactie posten