Je zal maar 29 zijn en gezegend met een stem als die van Jonathan Jeremiah. Wat een prachtig geluid! Menig soulzanger uit Philadelphia kan er jaloers op zijn. Toch is deze singer/songwriter van Brits/Ierse komaf. Toen hij 20 was, stak hij de oceaan over op zoek naar muzikale inspiratie in het land van de onbegrensde mogelijkheden. Jeremiah doorkruiste de Verenigde Staten en verwerkte zijn indrukken in liedjes. Terug in Londen draaide Jonathan zeven jaar lang nachtdiensten om het debuutalbum 'A Solitary Man' op te kunnen nemen. Overdag zat hij in een analoge studio. Hulp kreeg hij van leden van de voormalige begeleidingsband van James Brown The JB's, Guestlove en the Heritage Orchestra.
Het resultaat mag er zijn. 'A Solitary Man' is een imposant debuut met soulvolle muziek en breekbare folkliedjes. De arrangementen zijn zo glad als een aal in een emmer snot. Dat Cat Stevens, Scott Walker en Serge Gainsbourg voorbeelden zijn voor Jeremiah verbaast me niets. Dat hoor je terug in de muziek, evenals invloeden van James Taylor. Ook Jonathan's stem herinnert af en toe aan Taylor en op enig moment moest ik zelfs denken aan good old Ralph-Streets of London-McTell.
Het is hooguit jammer dat Jeremiah de touwtjes helemaal zelf in handen had. Hij schreef en produceerde de nummers in zijn eentje als een ware 'Solitary Man'. Daardoor is het resultaat bij tijd en wijle te braaf en te gepolijst. 'Justified' is bijvoorbeeld een saai dieptepunt.
Maar er is genoeg te genieten gelukkig. De single 'Lost' is helaas geflopt in ons land en de nieuwe single 'Hapiness' dreigt hetzelfde lot te ondergaan. In dat geval zou 'Heart of Stone' en sterke keus zijn als derde single, de soul spat ervan af. Mijn stem heeft-ie.
Beste tracks: 'Heart of Stone', 'Lost', 'Hapiness', 'See'
Slechtste track: 'Justified
4 sterren
Geen opmerkingen:
Een reactie posten